De majestueuze Großvenediger is de hoogste top van de Venedigergroep in de Hohe Tauern. Hij ligt tussen Oosttirol en Salzburg en is sterk vergletsjerd. Met een hoogte van 3.666m is het de op vier na hoogste berg van Oostenrijk en de op drie na hoogste die zich geheel op Oostenrijks grondgebied bevindt. De naam "Großvenediger" is voor het eerst gebruikt in 1797, toen er een grenscontrole plaatsvond. Daarvoor werd er naar de berg verwezen als de "Stützerkopf". Het is niet geheel duidelijk waar de naam Großvenediger vandaan komt. Hij zou van handelaren die door het gebied trokken, de Venedigers, afgeleid kunnen zijn. Een andere theorie is dat het uitkijkpunt naar Venetië ermee te maken heeft, maar deze theorie is lang weerlegd. De eerste keer dat geprobeerd werd de Großvenediger te beklimmen was in 1828. Paul Rohregger bereikte de Venedigerscharte vanuit het Untersulzbachdal. Op 9 augustus 1828 mislukte een tweede expeditie, doordat een lawine de klim verstoorde.

Pas 40 jaar na de eerste beklimming van de Großglockner, bereikte op 3 september 1841 een groep onder leiding van Josef Schwab de top. Daarbei waren onder andere Ignaz von Kürsinger, Paul Rohregger en de dokters Anton van Ruthner en Franz Spitaler. De groep was vertrokken uit Neukirchen aan de Großvenediger en de weg die zij aflegden leidde door het Obersulzbachdal, over de Stierlahnerwand. Van de 40 klimmers die aan de tocht meededen, bereikten slechts 26 de top. De anderen moesten vanwege vermoeidheid achterblijven. Kürsinger, die meedeed aan deze expeditie, gaf deze berg zijn bekende bijnaam: "die weltalte Majestät".